![]() |
Paul in het midden, met links zijn radio. Eduard met touw van fototoestel. |
Daarnaast veel aandacht voor het dagelijks leven: verliefdheden, roddels en pesterijen, een gezamenlijke picknick (zie foto). Mondjesmaat duiken maatschappelijke thema's op: antisemitisme, seksisme, de wrok over Versaille.
Ik moest wennen aan de stijl van de film. De beelden zijn nu eens in kleur, dan weer zwart-wit, wat me aanvankelijk als een zinloos en hinderlijk experiment voorkwam. Later vatte ik het op als een leuke afwisseling tussen "gewoon" realisme (kleur) en historisch realisme (zwart-wit). Ik moest ook wennen aan de losse structuur, zonder strakke verhaallijnen, soms met fragmentarische dialogen. Uiteindelijk voelde Fernweh als een poëtisch en uitgebalanceerd geheel.
De titel slaat overigens op Paul, die thuis niet meer echt aardt na zijn deelname aan WOI: de verte blijft aan hem trekken.